Գուցե.Վահե Սարգսյան
Գուցե պիտի խաչվենք որ ազատվենք մեղքից եվ սրանից ծնված ցավից,
Գուցե այրենք բոլոր բեմերը և պիեսները մեծ գրողների,
Սկսենք նորից որ պոկվենք հնից եվ հնի մեջ եղած ամեն մի դավից,
Կամ ապրել այսպես մնալով հավետ գերի կապանքների:
Միշտ դոփել տեղում բայց բողոքել որ առաջ չենք գնում ,
Եվ անհաղորդ մնալ մեր մեջ եղած հրե գոյերին,
Եվ լողալ չիմանալ ու խեղդվել անանդունդ ծովերի խորքերում,
Լույսի մեջ ապրել բայց հնազանդվել մեր մեջ եղած անիրականին:
Կամ լինել ազատ կամ լինել գերի ստեղծարար կյանքի,
Կամ քանդակագործ կամ քանդակներ փշրող վայրենի,
Նույնպես և նկարիչ, որ վրձինը ձեռքին կնկարի իր ուղին,
Կամ ամփույթ մեկը, որ իր նկարածը կտա կրակին: